۱۳۸۷/۱۱/۲۸

درس معرفه الله از سید الشهدا ع

امروز روز اربعین بود. اگرچه امروز موفق به خوندن زیارت اربعین و دو رکعت نماز بعدش شدم اما امیدوارم اسم من هم در طومار زایرین سید الشهدا در این روز قرار گرفته باشه. در روایت آمده کسی که زیارت امین الله می خونه (زیارت امین الله از زیارات معتبره جامعه است که هر یک از ائمه ع را می شه با اون زیارت کرد) زیارت او به محضر رسول خدا برده می شه و به امضای نورانی حضرت می رسه. شاید این عبارت در مورد زیارات دیگر هم صادق باشه.
اما سوال اینه، ایا زیارت من و شما هم امروز مورد امضای رسول خدا قرار گرفت؟ نمی دونم! اما اینقدر می دونم که شان اونها بالاتر از اینه که کسی توجهی با ساحت قدسشون بکنه و اونها توجهی نشان ندهند. حاشا و کلا.
یک صحنه ای از روز عاشورا هست که همیشه در ذهنم های لایت شده. اونم اون لحظه ایست که سید الشهدا فرزندشون عبدالله رضیع (یا همون علی اصغر ع) را طلب کردند و او را در آغوش کشیدند. وقتی که اون تیر سه شعبه، گل شید الشهدا ع رو پرپر کرد و حضرت خون او رو به آسمان پرتاب نمود و اون خون دیگه به زمین بر نگشت؛ می دونیند بعدش امام ع چه جمله ای رو بر زبان جاری کردند؟
حضرت فرمودند :
هَوَّنَ علیَّ ما نَزَلَ بِی انَّهُ بِعَین الله (لهوف)
آنچه از مصیبت ها که بر من نازل می شود، آسان است، مادامی که در زیر نگاه خداست.
واقعا جز انسانی که ذوب در معرفت و محبت خداست، کی میتونه صادقانه این جمله رو بر زبان جاری کنه؟ یکی از درسهای مهم عاشورا همین معرفت الله است.
امام حسین ع قران ناطق است و آنچه او می گوید و انجام می دهد برگرفته از معارف ناب قرآنیست. این خودش یک بحث مفصلیه که آنچه امامان معصوم ع بیان می کنند به یک نحوی ریشه در قرآن دارند. اساسا موضوع «عرض حدیث» که در روایات بهش تاکید شده (یعنی روایات را به قرآن عرضه کنید، اگر مخالف قرآن بود آنرا به دیوار بکوبید) ریشه در همین نکته داره که فرمایشات معصومین (چه از نوع اعتقادی و یا اخلاقی و یا فقهی و یا ...) برخاسته از تعلیمات ناب قرآنیست.
یعنی اگر امام ع مطلبی رو می فرمودند و بعد طرف مقابل سوال می کردند که این مطلب از کجای قرآن است، امام ع پاسخ می دادند. و چطور اینگونه نباشد که اون بزرگواران معلمان حقیقی قرانند و نمونه های آن هم در روایات فراوان است.
یکی از شاگردان اون مکتب، فضه، کنیز حضرت زهرا س بود، که در مورد او نقل کرده اند بیست سال فقط با قران تکلم کرد (بیت الاحزان). یعنی اگر حال او را هم می چرسیدند فقط با قران پاسخ می گفت.
اینها رو گفتم برای اینکه بگم این جمله سید الشهدا ع هم مثل باقی فرمایشاتشون ریشه در قران دارد. خدای متعال وقتی پیغمبرش را در مقابل مشکلات دعوت به صبر می کند اینگونه به او می فرماید:
واصبر لحکم ربک فانک باعیننا (طور-48)
بر حکم پروردگارت صبر کن که تو در مقابل نگاه ما هستی
و واقعا آدمی اگر در مشکلات و سختی ها به این فرمایش قران توجه کند، سختی ها برای او شیرین خواهد شد.
خدایا تو من رو میبینی و در عین حال قادری که سختی ها را مرتفع کنی و نمی کنی، چون دوست داری صبر من و تحمل من رو ببینی. چطور میشه سختیی باقی بمونه در حالی که در گوشه گوشه اون میشه نگاه تو رو مشاهده کرد. منتها باید چشم دل باز کرد و معرفت پیدا کرد.
تنها باید دعا کرد که معلم راستین قران و یگانه مهدی دوران، امام عصر ارواحنا له الفدا بیاید و خیمه های قران را برپا کند و ما را از زلال معارف قرانیش بهره مند سازد.

۱ نظر:

ناشناس گفت...

نمی دونم چرا احساس کردم بعد از مدتها به یه وبلاگ سر بزنم.اما حالم بد جور گرفت.احساس کردم نویسندش یه کم ناراحته.آخه خوابشو دیدم.امام صادق (ع) می فرمایند:چون بلا روی بلا آمد خود نشان عافیت باشد.امیدوارم همیشه شاد باشی